Into the wild

Lieve allemaal,

Terwijl Lars en Menne gisteravond na het heerlijke diner wat hout aan het sprokkelen waren in het bos net naast de lodge om bij het kampvuur de eerste blog te schrijven, zat de rest nog even na te kletsen met David, onze Engelse grappenmaker. Met een glimlach op zijn gezicht vertelde hij wat interessante informatie over de buurt hier. Een van de eerste dingen die hij lachend zei was ; Oh als ze dit in de zomer hadden gedaan waren ze allang dood geweest. Getrapt door een giraffe of gebeten door een slang, die we dan niet kunnen identificeren omdat er zoveel verschillende zijn. Een tikkeltje geschrokken heeft Jan de jongens toen vriendelijk verzocht het bos niet meer in te gaan.
David gaf ons nog wat extra informatie over de gamedrive die we vandaag gingen maken. Hij vertelde dat het een hele inspannende dag zou gaan worden en dat we kapot zouden zijn bij terugkomst. Toen ik hem zei dat Lars en ik heerlijk zouden kunnen ontspannen in het bad dat onze prachtige bruidssuite heeft, trok hij een bezorgd gezicht en vroeg ons toch wel rekening te houden met het grote watertekort, namelijk het grootste tekort in 30 jaar.. Tegelijkertijd zei hij dat hij dat zo mooi vind aan hier. Het echte leven lijden, 3 van zijn stafmedewerkers zijn dit jaar al in Kruger omgekomen.. Niet echt een heel lekker idee als je de wildernis nog in moet gaan.
Een halve, maar wel heel interessante, spreekbeurt verder hadden we te horen gekregen dat er dagelijks 5 nijlpaarden sterven door voedseltekort, moeten er 18.000 buffels doodgeschoten worden door voedseltekort en is er een domme toerist gegrepen door een leeuw nadat hij vond dat ze te saai waren, uitstapte en stenen naar ze begon te gooien, om een leeuw die om de auto heen liep over het hoofd te zien.. Zijn hoofd is ook niet meer terug gezien.. Nee grapje, maar navertellen kon hij het niet.

Na een paar uurtjes van wisselende slaap stonden we midden in de nacht op om op onze eerste safari te gaan. Dat het koud zou zijn wisten we, maar het was vanmorgen wel duidelijk dat dit begrip redelijk breed geïnterpreteerd was. Waar de een naar buiten kwam alsof hij klaar was om de piste op te gaan, inclusief muts en sjaal tot over de neus, kwam een ander buiten met een extra broek en trui en eventueel een sjaal extra in de tas. Om half 6 vertrokken we in het donker en om 6 uur waren we bij het park en was het helemaal licht. Natuurlijk hadden wij uitgerekend een van de drukste weekenden van het jaar uitgekozen om naar het park te gaan en stond er toen al een redelijke rij, waar wij met onze gamedriveauto lekker voorbij mochten crossen, tot grote ergernis van sommige anderen.
Eenmaal in het park moesten er nog 2 man instappen. Twee hele leuke Friezen, die ons erg nieuwsgierig hebben gemaakt met hun Friese geklets op de achterbank. Iedereen zat op zijn plek en tijd om te gaan touren. Jan was onze opperspeurder en had al snel een aantal giraffes gespot. Na het spotten van onder andere een nijlpaard, baby hyena's, impala's, gnoes, kudu's, krokodillen en een aantal gieren was het tijd voor het 'echte' werk ; de olifanten, buffels, neushoorns, leeuwen. We zijn maar niet meteen voor alle big 5 gegaan, we willen natuurlijk wel wat over houden voor de rest van de reis! Onze gids Donald was het daar echter niet helemaal mee eens, die was niet bang om de auto even in de achteruit te knallen of zomaar om te draaien wanneer hij iets dacht te zien. Iets wat teleurgesteld reed hij dan ook met ons het park uit, waar we na het uitstappen van de Friezen, de reis weer lekker met 7 man verder gingen. In het licht van de ondergaande zon reden we onze lodge tegemoet waar we, na het nemen van een heerlijk bad, weer lekker konden aanschuiven voor het diner en lichtelijk hebben nagenoten van deze mooie indrukwekkende dag.

Nu heerlijk richting ons hemelbed om morgenvroeg de reis weer voort te zetten.

Liefs, Babs