Panaramaroute, hoogtevrees en een vliegreisje

Hallo lieve volgers,

Na een aantal potjes 30 seconds, door Nils ook wel smèrrige seconde genoemd, zijn we richting het restaurant gegaan. Niet geheel onbelangrijk om te noemen dat Nils en ik beide potjes gewonnen hadden!! Het was erg druk in het restaurant en toen we ons eten kregen snapte we wel waarom; het was veel, erg lekker en zo goedkoop. Vol en voldaan zijn we terug gegaan naar het hotel om rechtstreeks naar bed te gaan. Vanmorgen konden we voor onze vakantiebegrippen uitslapen.
Heerlijk uitgeslapen verschenen we om half 9 aan het ontbijt om daarna toch maar weer de auto in te stappen en de prachtige panoramische route te rijden. Voor de mensen die in Amerika zijn geweest : het was ongeveer de grand canyon , maar dan in het klein en niet zo geel. Aangezien ik nooit in Amerika ben geweest vond ik het erg indrukwekkend, mooi maar ook heel erg eng. Aangezien ik op een balkon al hartkloppingen krijg van de hoogtevrees, was dit een enorme uitdaging voor mij. Nadat we bij onder andere God's Window op grote hoogte waren geweest, kwam de grootste uitdaging toen we bij Putholes aankwamen. Een hele grote kloof waar we dicht langs de rand moesten lopen en een aantal héél hoge bruggen over moesten. Met mijn hart in mijn keel en aan de hand van Jan en Lars heb ik het overleefd. Het was prachtig daar. Watervallen midden in een kloof die bijzondere vormen had gekregen door het stromende water.
Na dit bijzondere uitzicht was het tijd om terug te rijden en te lunchen. Hiervoor zijn we naar de Boskombuis gegaan. Bij aankomst kregen we te horen dat ze out of order waren en we moesten wachten tot de baas terug kwam met het eten. Wel konden we vast wat drinken bestellen, ook hier zat een beperking op. De keuze was bier, cider of wijn. Maar het was de moeite waard om even te wachten en ons te beperken. We waren namelijk in een soort primitief restaurant terecht gekomen, waar geen elektriciteit was en er vers in de openlucht gekookt werd. Niet veel later zagen wij de eerste boodschappen voorbij, al snel bedacht Jilke dat ze een handje ging helpen en ze werd snel gevolgd door de rest. Het eten was erg lekker en het was een speciale ervaring om in dit restaurant, midden in de natuur en langs het water te eten.
Terug bij het hotel was het tijd voor wat administratieve dingetjes. We moesten een tafel een reserveren, inchecken voor de binnenlandse vlucht en er moesten wat boodschappen gedaan worden. Als eerste werd het restaurant gereserveerd, dit was nogal een uitdaging aangezien het restaurant waar we graag heen wilden, dezelfde als gisteren, helemaal vol was. Aangezien we nog geen ander restaurant hadden gezien konden we op speurtocht. Niet veel later hadden we een ander restaurant hadden gevonden bleek dat ze wat problemen hadden gehad en wat beperkt waren in het eten. Omdat we iets moesten eten leek dat het beste plan, tot we er later achter kwamen dat er nog een tentje iets verderop zat. Na daar op de kaart te hebben gekeken was de keuze snel gemaakt: dit ging hem worden. De dames hebben nog wat geshopt en tot onze grote schrik werd de pinpas van Anja ingeslikt. Gelukkig stonden er hele behulpzame Afrikaanse vrouwen naast die zeiden dat ze in de pinautomaat moest praten, zo gezegd zo gedaan en zo stond Anja tegen een pinautomaat te praten. De pas is gelukkig terug, maar helaas niet meer bruikbaar.
Na wat opfrissen en het inpakken van de koffers was het tijd voor het diner. Lars en ik voelde ons een beetje schuldig dat we het restaurant dat we als eerste hadden gereserveerd niet hadden afgezegd, maar ach ze had niet eens een naam gevraagd. We kwamen aan in het restaurant en waren de enige, het was koud, maar ach de menukaart zag er goed uit. Nadat we allemaal een pizza hadden uitgekozen kwam onze serveersters met de mededeling dat ze helaas geen pizza hadden maar alleen burgers.. Niet echt iets waar wij zin in hadden en dus kwam reservering nummero 1 toch nog goed van pas. We dronken onze drankjes op en liepen richting het andere restaurant. Eenmaal daar aangekomen waande we ons in een setting die ons erg bekend voor kwam.. Het leek wel de poort. Zo werd de gastvrouw al snel Anita genoemd en zoals Jilke zei was de wijn het hoogtepunt van de avond. Het was dan ook niet vreemd dat we snel nadat het eten op was weg waren.
Vanmorgen vroeg opgestaan en bepakt en bezakt naar het vliegveld gereden. Het leuke van deze keer het vliegveld was dat je ergens het gevoel hebt dat je naar huis gaat, maar dat gaan we gelukkig nog lang niet. Het 'mongolenbusje' werd ingeleverd en na een vlucht van een kleine 2 uur kwamen we aan in George. Bij de carrental aangekomen kwamen we er snel achter dat we eenzelfde bus kregen en zo werd 'mongolenbusje 2.0' geboren. We zijn het er ook allemaal wel over eens dat een mooier of moderne busje helemaal niet meer leuk zou zijn geweest. Na een ritje van 20 minuten kwamen we aan bij onze volgende verblijfsplaats Moontide guest lodge in Wilderness. Het is hier al net zo prachtig als de voorgaande plekken waar we geweest zijn. Onze host heeft een tafel gereserveerd in een restaurant aan zee waar we zo heerlijk gaan genieten en daarna lekker ons bed in duiken. Morgen weer een dag vol avonturen en mooie dingen.

Veel liefs, Babs

P.s. Wisten jullie dat er onder het kopje foto's een aantal foto's van de eerste week staan?