Het eerste echte reisverslag

Het duurde iets langer dan verwacht, maar hierbij dan toch het eerste echte reisverslag. In het vorige verslag gaf Anja nog aan nogal gestrest te zijn vanwege wat 'opstartproblemen' thuis, maar uiteindelijk is alles goed gekomen en zijn we na 2 rustige vluchten op tijd geland in Johannesburg. Wat ons meteen duidelijk werd is dat de Zuid-Afrikanen overal lekker de tijd voor nemen en zich dan ook van niemand iets aantrekken. De afhandeling bij de douane ging namelijk op standje 'komt het vandaag niet, dan komt het morgen wel'. Gelukkig waren alle koffers netjes meegekomen, waardoor we vol goede moed richting de car-rental konden. Na wat papierwerk te hebben ingevuld was het tijd om onze bolide voor de komende 9 dagen te bewonderen, een schitterende 10-persoons Toyota (liefkozend het 'mongolenbusje' genoemd). Wat meteen duidelijk werd is dat Jan wel even moest wennen aan het links rijden, want we waren de parkeerplaats nog niet af of de overige 6 riepen al in koor "andere kant!!". Gelukkig had hij het al snel onder de knie (ondanks het feit dat hij nog steeds wel eens probeert met de ruitenwisser de richting aan te geven, die zitten hier namelijk ook verkeerd om), waardoor we de eerste grote rit richting Swaziland konden beginnen! Na een uurtje of 4/5 rijden kwamen we aan bij de grens, waar we een half uur lang het volgende ritueel moesten herhalen: busje uit, stempeltje halen, busje in, busje uit, stempeltje halen, busje in, etc.. Het was inmiddels al aardig donker geworden (en fris), maar dit weerhield onze Japanners met de grote telelenzen er niet van alvast wat schitterende plaatjes te schieten van de omgeving. Rond half 7 arriveerden we bij onze lodge, waarna we wat hebben gegeten en gedronken voordat we moe maar voldaan richting bed vertrokken. De eerste verrassing stond ons echter al op te wachten bij onze huisjes, namelijk een kudde grazende zebra's! Dus zoals jullie wel begrijpen werden nog even alle telefoons en camera's tevoorschijn gehaald voor wat kekke kiekjes!

De volgende ochtend was het weer vroeg dag, want om 10 uur stond de eerste activiteit op het programma. De caps werden gepast, de zadels afgemeten en de edele viervoeters werden bestegen, want het was tijd om de omgeving van ons camp per paard te verkennen. Onze 2 gidsen loodsten ons door de prachtige natuur en lieten ons al flink wat flora en fauna zien. 1,5 uur en 4 paar blauwe ballen later zat het er helaas alweer op, maar deze tocht smaakte naar meer. Het kwik was inmiddels flink gestegen (voor jullie beeldvorming: we starten de dag met een winterjas en dikke muts, 's middags is het standje zomer met een korte broek en slippers, maar zodra het donker wordt is het als de wiedeweerga weer richting de winterkleding), en na een goede lunch en wat relaxtijd (waarin we vrienden hebben gemaakt met een groep hert-achtigen die haast bij ons in de badkamer stonden) werd het tijd voor een wandeling. Tijdens het paardrijden kwamen we langs 'Lake Hippo', een meer dat gek genoeg meer krokodillen dan nijlpaarden bevat, en dit meer wilden we nogmaals zien. De tocht verliep voorspoedig..nouja, het eerste half uur. In Swaziland schijnt namelijk na voetbal, bosbranden maken dé volkssport te zijn. We hadden ze al wel eerder gezien, maar dan van een grote afstand. Toen wij echter door de kloof van het park liepen, zagen wij een van de rangers met een grote jerrycan en achter hem een flinke strook vuur. Dat was nog tot daar aan toe, maar toen we er achter kwamen dat deze (gecontroleerde) bosbranden op meerdere plekken werden aangestoken, werd het sommigen onder ons toch wat te heet onder de voeten. Zo wilde Anja toch echt niet verder lopen, maar met een klein beetje aandringen door de mannen werd deze heldentocht (want dat was het inmiddels wel geworden) toch voortgezet. Uiteindelijk heeft iedereen het overleefd en zaten we weer met de volle 7 man aan het

Na een goede nachtrust werd Swaziland vaarwel gezegd en werd het tijd om richting het Krugerpark te vertrekken. Het werd een betrekkelijk korte rit (slechts 3 uur rij-tijd) en tegen een uur of half 3 kwamen we aan bij een van de mooiste vakantie-accommodaties die ik in mijn leven heb gezien. We werden zeer hartelijk ontvangen door David, a proper Englishman. De kamers werden verdeeld en Babs en ondergetekende hadden het geluk dat ze de bruidssuite hadden uitgekozen. Na rustig te hebben uitgepakt hebben we gezamenlijk een wandeling gemaakt richting het uitkijkpunt in de buurt, waar je een schitterend uitzicht had over een deel van het Krugerpark. De eerste nijlpaarden en olifanten werden gespot en na een mooie zonsondergang werd het tijd weer terug te keren. We kregen een lekker diner voorgeschoteld, waarbij het hoofdgerecht vis was. Omdat ik nogal een beperkte eter ben op bepaalde gebieden, kreeg ik een alternatief in de vorm van een flink stuk goed gebakken vlees. Met een stalen gezicht zij onze Engelse gastheer dat het de derrière van een Baboon betrof.. Jawel, baviaan.. Uiteraard wilde iedereen dit exotische stuk vlees proeven. En verrek, het smaakte net als thuis! Achteraf niet heel verwonderlijk, de Engelsman maakte namelijk een grapje, het bleek gewoon varken te zijn. Desalniettemin smaakte het eten heerlijk, werd er na afloop nog gezellig nageborreld en is het nu tijd naar bed te gaan. Morgen staat de hele dag (van 05.30 tot 17.30, dus echt de hele dag) namelijk in het teken van safari in het Krugerpark. Ik zeg op naar de Big 5 en tot morgen!

Groeten, Lars