De laatste etappe
Door: Lars
Blijf op de hoogte en volg Anja
21 Augustus 2016 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Goedemorgen vrienden!
Hierbij het eerste bericht vanuit een zwaar bewolkt Kaapstad. We hebben het ontbijt net achter de kiezen, over een half uur komt onze travel agent om (in het echt) kennis te maken, dus nog genoeg tijd om de belevenissen van gisteren op digitaal papier te zetten. Al is 'gisteren' niet helemaal waar, ik begin namelijk bij eergisteren. Nadat Babs klaar was met haar stukje voor de blog en zich in het 30-seconds geweld stortte, werd iedereen (terwijl de meesten al in bed lagen) opgeschrikt door een hoop reuring vanuit de kamer van Jan en Anja. Wat bleek, we hadden een verstekeling te gast. Een verstekeling van pak 'm beet 12-15 centimeter doorsnee, 8 poten en het lijf ter grootte van een golfbal. Oftewel een dikke harige spin die dankzij de regen even kwam schuilen. Jilke en ik keken op gepaste afstand, terwijl Menne de grootste moeite had de spin in de stofzuiger te doen verdwijnen. Toen deze spin, genoemd Rain Man', uit was geschakeld werden de kamers nog eens gecheckt, waarna we toch maar gingen slapen. Vooral Anja en Jilke hadden deze nacht vaak het gevoel dat er iets over hun gezicht heen liep, hè gadverrr..
De volgende ochtend was het alweer tijd om de spullen te pakken, maar voordat we richting Kaapstad vertrokken was het tijd voor onze uitgestelde Fatbiketour. Helaas bleek een bike te zijn gesneuveld, waardoor Babs (lichtelijk geholpen door een pijnlijke knie) zich aanbood achter te blijven. Uiteindelijk bleek dat het haar aan niets heeft ontbroken tijdens onze tour, lekker liggend in de hangmat en genietend van de zon en de zee. Ondertussen werd de rest aan de andere kant van het dorp gedropt met ieder een helm, fles water en een fatbike. Voor diegenen die niet precies weten wat een fatbike is, leg ik het even kort uit: Een fatbike is de uit de kluiten gewassen spierbundel-variant van een mountainbike, maar dan met de banden van een motorfiets. Keigaaf om bijvoorbeeld mee over de heide en door de duinen te crossen. We begonnen onze tour rustig met een pad door de heide, waarna we voor wat meer adrenaline door de duinen mochten crossen. Pittige heuvels werden bedwongen en stijle afdalingen werden getrotseerd. Het was mooi om te zien dat ook Anja, die vooraf nog wat twijfels had over en goede afloop vanwege haar knie, het tot en met de laatste klim heeft volgehouden! Na nog wat walvissen te hebben gespot werd er rustig teruggefietst waar de groep van 7 weer werd verenigd. Er werd nog een sapje genuttigd waarna dan toch de autorit naar onze laatste bestemming werd begonnen. Over deze rit kan ik jullie weinig vertellen, behalve dan dat het boek 'Rock 'n Roll Widow (over Herman Brood en zijn vrouw) zeer de moeite waard is.
Aangekomen in Kaapstad verwonderde Anja zich over de kilometerslange townships die zich langs de snelweg bevonden. Erg schrijnend, maar tegelijkertijd ook indrukwekkend om te zien dat de bewoners het soms moeten doen met een 'huis' waar wij bij wijze van spreken onze fietsen nog niet in kwijt zouden willen. Eenmaal in het centrum aangekomen werd onze 2 onderkomens voor de komende 4 dagen verdeeld en werd op advies van zowel de receptionist als ook van Jan besloten meteen de Tafelberg te bezoeken. Het was namelijk nog schitterend helder weer, terwijl de komende dagen zwaar bewolkt zouden zijn. Zo geschiedde en om ongeveer 16.37 uur stapten we allemaal de gondel in richting de top van de Tafelberg. En met allemaal bedoel ik dus ook Babs, die ondanks haar gigantische hoogtevrees per sé de Tafelberg van haar bucketlist wilde strepen. Als je je bedenkt dat ze het al benauwd krijgt op de 3e verdieping van de HAN, is het hartstikke knap dat ze 'gewoon' op het randje gaat zitten (waar je zo maar 700 meter bijna kaarsrecht naar beneden kijkt) voor een foto. Het uitzicht vanaf de Tafelberg was werkelijk adembenemend, het is zeer lastig middels woorden uit te leggen wat je daar beleeft. We kunnen deze ervaring het beste delen via foto's, wat wij na de vakantie (en nu al via Facebook) uiteraard gaan doen!
Toen we weer naar beneden gingen begon het al te schemeren en na een kort ritje via de supermarkt naar het appartement werd het tijd voor voedsel. Na een korte maar onsuccesvolle zoektocht werd besloten de tip van de zus van Babs ter harte te nemen. Zodoende hebben we heerlijk gegeten bij Quay Four, Sanne bedankt! Na afloop namen Anja, Babs en ik de taxi naar het appartement, terwijl de rest hun weg lopend weer terug vond. Al met al een zeer geslaagde dag, we kijken uit naar de komende dagen en de ervaringen die Kaapstad ons nog gaat geven!
Bedankt voor het lezen en tot de volgende blog!
Groeten, Lars
Hierbij het eerste bericht vanuit een zwaar bewolkt Kaapstad. We hebben het ontbijt net achter de kiezen, over een half uur komt onze travel agent om (in het echt) kennis te maken, dus nog genoeg tijd om de belevenissen van gisteren op digitaal papier te zetten. Al is 'gisteren' niet helemaal waar, ik begin namelijk bij eergisteren. Nadat Babs klaar was met haar stukje voor de blog en zich in het 30-seconds geweld stortte, werd iedereen (terwijl de meesten al in bed lagen) opgeschrikt door een hoop reuring vanuit de kamer van Jan en Anja. Wat bleek, we hadden een verstekeling te gast. Een verstekeling van pak 'm beet 12-15 centimeter doorsnee, 8 poten en het lijf ter grootte van een golfbal. Oftewel een dikke harige spin die dankzij de regen even kwam schuilen. Jilke en ik keken op gepaste afstand, terwijl Menne de grootste moeite had de spin in de stofzuiger te doen verdwijnen. Toen deze spin, genoemd Rain Man', uit was geschakeld werden de kamers nog eens gecheckt, waarna we toch maar gingen slapen. Vooral Anja en Jilke hadden deze nacht vaak het gevoel dat er iets over hun gezicht heen liep, hè gadverrr..
De volgende ochtend was het alweer tijd om de spullen te pakken, maar voordat we richting Kaapstad vertrokken was het tijd voor onze uitgestelde Fatbiketour. Helaas bleek een bike te zijn gesneuveld, waardoor Babs (lichtelijk geholpen door een pijnlijke knie) zich aanbood achter te blijven. Uiteindelijk bleek dat het haar aan niets heeft ontbroken tijdens onze tour, lekker liggend in de hangmat en genietend van de zon en de zee. Ondertussen werd de rest aan de andere kant van het dorp gedropt met ieder een helm, fles water en een fatbike. Voor diegenen die niet precies weten wat een fatbike is, leg ik het even kort uit: Een fatbike is de uit de kluiten gewassen spierbundel-variant van een mountainbike, maar dan met de banden van een motorfiets. Keigaaf om bijvoorbeeld mee over de heide en door de duinen te crossen. We begonnen onze tour rustig met een pad door de heide, waarna we voor wat meer adrenaline door de duinen mochten crossen. Pittige heuvels werden bedwongen en stijle afdalingen werden getrotseerd. Het was mooi om te zien dat ook Anja, die vooraf nog wat twijfels had over en goede afloop vanwege haar knie, het tot en met de laatste klim heeft volgehouden! Na nog wat walvissen te hebben gespot werd er rustig teruggefietst waar de groep van 7 weer werd verenigd. Er werd nog een sapje genuttigd waarna dan toch de autorit naar onze laatste bestemming werd begonnen. Over deze rit kan ik jullie weinig vertellen, behalve dan dat het boek 'Rock 'n Roll Widow (over Herman Brood en zijn vrouw) zeer de moeite waard is.
Aangekomen in Kaapstad verwonderde Anja zich over de kilometerslange townships die zich langs de snelweg bevonden. Erg schrijnend, maar tegelijkertijd ook indrukwekkend om te zien dat de bewoners het soms moeten doen met een 'huis' waar wij bij wijze van spreken onze fietsen nog niet in kwijt zouden willen. Eenmaal in het centrum aangekomen werd onze 2 onderkomens voor de komende 4 dagen verdeeld en werd op advies van zowel de receptionist als ook van Jan besloten meteen de Tafelberg te bezoeken. Het was namelijk nog schitterend helder weer, terwijl de komende dagen zwaar bewolkt zouden zijn. Zo geschiedde en om ongeveer 16.37 uur stapten we allemaal de gondel in richting de top van de Tafelberg. En met allemaal bedoel ik dus ook Babs, die ondanks haar gigantische hoogtevrees per sé de Tafelberg van haar bucketlist wilde strepen. Als je je bedenkt dat ze het al benauwd krijgt op de 3e verdieping van de HAN, is het hartstikke knap dat ze 'gewoon' op het randje gaat zitten (waar je zo maar 700 meter bijna kaarsrecht naar beneden kijkt) voor een foto. Het uitzicht vanaf de Tafelberg was werkelijk adembenemend, het is zeer lastig middels woorden uit te leggen wat je daar beleeft. We kunnen deze ervaring het beste delen via foto's, wat wij na de vakantie (en nu al via Facebook) uiteraard gaan doen!
Toen we weer naar beneden gingen begon het al te schemeren en na een kort ritje via de supermarkt naar het appartement werd het tijd voor voedsel. Na een korte maar onsuccesvolle zoektocht werd besloten de tip van de zus van Babs ter harte te nemen. Zodoende hebben we heerlijk gegeten bij Quay Four, Sanne bedankt! Na afloop namen Anja, Babs en ik de taxi naar het appartement, terwijl de rest hun weg lopend weer terug vond. Al met al een zeer geslaagde dag, we kijken uit naar de komende dagen en de ervaringen die Kaapstad ons nog gaat geven!
Bedankt voor het lezen en tot de volgende blog!
Groeten, Lars
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
