Teleurstelling en hoogtepunten

Een verse goedenavond vanuit een opvallend droog Kaapstad!

Vandaag was het zover. Een van de hoogtepunten van de gehele reis zou aan bod komen, namelijk het bezoek aan Robbeneiland. Vol goede moed vroeg opgestaan, kop koffie en een stukkie toast achter de kiezen om vervolgens in het bussie naar de haven te vertrekken. We waren netjes ruim op tijd, de boot naar het eiland lag er zelfs nog niet. Later kwamen we er achter dat de boot er om een andere reden nog niet was. Alle excursies naar Robbeneiland van vandaag waren namelijk afgelast wegens te slecht weer om te varen.. We stonden nogal verbaasd te kijken, omdat de lucht redelijk tot strak blauw was en de zee op het oog erg rustig was. Maar helaas konden we niets anders dan ons er bij neer te leggen en liepen we lichtelijk teleurgesteld verder. Blijkbaar zijn eiland-excursies ons niet goed gezind, want 4 jaar geleden konden we Alcatraz ook al niet bezoeken. Maar nadat we ons weer in het shopping centre hadden begeven gloorde er toch nog hoop om in ieder geval dichtbij Robbeneiland te komen. Anja en Jan dachten namelijk "kan het niet over water, dan gaan we wel door de lucht". Jazeker, we hebben het hier over een heuse helikoptervlucht. Na kort overleg besloten Babs en Jilke niet mee te gaan, waardoor we met z'n vijven daadwerkelijk de vlucht gingen maken. Omdat de normale helikopter voor 5 personen niet beschikbaar was kregen we een upgrade, we mochten namelijk instappen in een heuse Vietnam-Veteraan! Deze supergave legerhelikopter mét open deuren is daadwerkelijk ingezet in de Vietnam oorlog, alleen de originele piloot zat er niet meer bij. Het was door de open deuren een beetje fris, maar mán wat was het een gave ervaring! We hadden een schitterend uitzicht op zowel Robbeneiland als ook op heel Kaapstad. Na een tocht van een half uur stond Huey (zo heette de heli) weer veilig aan de grond, waarna de gehele groep in het shopping centre weer werd verenigd. Er werd nog een klein rondje gelopen, er werden wat inkopen gedaan en vervolgens aten we thuis een lekkere homemade sandwich. Na de lunch besloten we het centrum te laten voor wat het was, want een van de dingen die vooral Jan (maar stiekem de rest ook) graag wilde doen was het rijden van de wijnroute in de omgeving van Stellenbosch. Maar voordat we hier aan toekwamen werd er een kleine tussenstop gemaakt op bekend, maar tegelijkertijd ook onbekend terrein. Het trainingscomplex van Ajax Cape Town werd namelijk bezocht. In alles lijkt deze club op haar moedervereniging, ons aller Ajax Amsterdam, alleen dan 9800 kilometer verderop en met een andere hoofdsponsor op het shirt (en hopelijk lijken ze er qua huidig resultaat er ook niet op, want helaas voor Nils en mij krijgen we alle uitslagen gewoon mee). De nieuwe collectie shirts was net binnen, dus er werd in de fanshop even goed ingekocht, en niet alleen door de Ajax-fans onder ons! Helaas stond er geen training op het programma waar we konden kijken, dus werd het busje weer aangezwengeld om door te rijden richting de wijnroute in Stellenbosch. Uiteindelijk hebben we maar een klein deel van deze waarschijnlijk hele mooie route gezien, want al bij de eerste wijnboerderij die we tegenkwamen besloten we een heuse wijnproeverij te doen. Onze gastheer was blij om te horen dat wij uit Nederland kwamen, want dan kon hij alles gewoon in het Afrikaans uitleggen. En wederom werd bevestigd dat het Afrikaans en het Nederlands erg veel op elkaar lijken, want van beide kanten werd 95% van wat er werd gezegd verstaan, of op zijn minst begrepen. Er werden verschillende zelfgemaakte wijnen geproefd, van brut tot rood en van een witte droge tot een licht zoete rosé. Er vielen er een aantal erg in de smaak, want Jan, Nils en Jilke namen er een aantal mee naar huis. Omdat deze wijnproeverij bij eigenlijk iedereen wel beviel, duurde het wat langer dan van tevoren ingeschat. Een beetje geholpen door het feit dat er al veel verschillende wijnen de tong hebben getoucheerd, en vanwege de tijd, werd er besloten terug te rijden naar ons appartement. Babs, geassisteerd door Anja en Jilke, zorgde hier voor een heerlijke maaltijd die door iedere maag met gejuich werd ontvangen. Hierna kwam de avond rustig tot een eind en vertrok iedereen een voor een richting bed.

Morgen alweer de voorlaatste dag, maar ook dan zullen we jullie gewoon op de hoogte houden!

Slaap lekker voor nu en tot morgen!